İ.Ö. 6. yüzyıl ile 2. yüzyıllar arasındaki Yunan resmi, bu resmin sömürgelerdeki bir kolu olan Etrüsk resmi (İ.Ö. 550 - 340) sayesinde Lukania'daki kadar dolaysız kavranabilir. Bu resmi de mezar süslemelerinde (Tarquinia'da) görürüz; Aslanlar Mezarı'ndaki çılgınca dans (Bourdelle'e esin kaynağı olmuştur), Baron Mezarı'ndaki gençlerin at koşturuşu, Leoparlar Mezarı'ndaki flütçü, sayılabilecek başlıca sahnelerdir; bunların tümü, Plinius'un dediğine göre, Etruria'ya gelmiş Yunan sanatçıları tarafından resmedilmiştir.
Roma da Yunanistan'dan ressamlar getirterek bu sanat ithalini sürdürür. Buna karşılık, imparatorluk şehirlerinin sanatçıları arasında latin adlarına pek az rastlanır: Augustus zamanında yaşayan, anlatımlı peyzaj tekniğini Roma'ya sokan, Livia'nın ve Fabulus'un villalarını süslediği sanılan, Neron'un Yaldızlı Evi'nin resimlerini yapan ve belirli bir eserin doğrudan doğruya değerlendirebileceğimiz tek sanatçı olan Ludius gibi. 1604'te ortaya çıkarıldıkları zaman büyük hayranlık uyandıran ünlü Aldobrandini Düğünü, Augustus zamanından kalmadır. Bir sır sahnesi içinde gerçekleştirilmiş evliliğin ilk gecesi ayin usulleri canlandıran bu uzun frizin bir odanın yataklığını süslediği sanılmaktadır. Tarihçiler Pompei'de bulunan Roma fresklerini zaman içinde dağıtabilmek için, renkli panoların katışıksız geometrik üslubundan, süslemelerle çerçeveli basit madalyonlara ve duvarlarda büyük revaklar altında sahte perspektifler oyan olağanüstü sahne tablolarına kadar dört üslup ayırdetmişlerdir. Pompei'nin en ünlü süslemesi Sırlar Villası'nınkidir. Bir odanın bütün duvarlarını kırmızı zemin üstüne kesintisiz bir friz halinde çepeçevre dolanır ve bir Dionysos kültüne giriş ayinini canlandırır. Fresklerin konusu genellikle dinsel ya da şiirsel Roma efsanelerinden ya da günlük hayattan sahnelerdir. Stabia'dan getirilme (Napoli müzesi) Bir Limandan Görünüş gibi peyzajlar enderdir.
